понедельник, 20 октября 2008 г.

el cerro




Ik heb een hekel aan pinautomaten. Ik twijfel altijd: Zal ik het doen, zal ik het niet doen? Maar ik ga er altijd heen, want dan heb ik geld nodig. Zonder geld kan ik niets, dus ik zal af en toe wel naar de pinautomaat moeten. Dat is nog een heel gedoe, zelfs als de pinautomaat niet kapot is, of geen geld meer heeft.



Laatst ging ik naar de pinautomaat op de hoek van onze straat. Nadat ik eindelijk doorhad hoe ik mijn pasje erin moest doen, vroeg het apparaat mij hoeveel geld ik wilde opnemen. Ik keek naar de twintig euro, maar er zat geen knopje naast. Per ongeluk drukte ik op het knopje van de honderd euro en een halve minuut later was ik in bezit van twee briefjes van vijftig. Die ik op dat moment helemaal niet nodig had.



Gisteren ging ik naar dezelfde pinautomaat. Ik doe mijn pasje erin en bedenk me hoeveel geld ik ongeveer nodig heb. Als ik een knopje in wil drukken, zie ik tot mijn grote verbazing dat er helemaal geen knopjes meer zijn Paniek, want hoe krijg ik dan geld? Nadat ik beter had gekeken, bleek dat het een andere pinautomaat was. Op dezelfde plek, dat wel, maar een andere pinautomaat. Voorzichtig druk ik op het beeldscherm. De pinautomaat bliept en geeft mijn pasje terug. Drie seconden later spuugt hij een briefje van twintig uit. Ik vind het een overwinning en ben blij. Als ik weg wil lopen, komt er ineens iets op het scherm. Ik lees 'transactiebon' en ik kijk het ding vol afschuw aan. Vlak daarna verdwijnt de boodschap, voordat ik ook maar heb kunnen drukken. Waarom doen pinautomaten altijd zo moeilijk? Stomme dingen.



cmkm durango trails, el cerro, el cerrito wire, el cerrito shooting, el cerrito schools.



Комментариев нет: